maandag 5 september t.e.m. vrijdag 9 september 2016

Maandag: 5 september 2016
Maandagochtend. Kwart over 8 aanwezig zijn bij de schaatsbaan. Tas ingepakt? Check. Slaapzak? Check. Genoeg (reserve) kleding? Check. Ja ik had alles.

Toen begon de busreis. Ongeveer 3 uur rijden richting de Ardennen. Er stond ons een uitdagende week te wachten.

Eenmaal aangekomen in Rendeux (België), moesten we eerst nog een kwartiertje te voet omhoog. Locatie? Sportpoint. Vanaf de heuvel, uitzicht over de Ourthe.

Er stonden 4 mooie chaletjes, waarvan er één het hoofdgebouw was. De klassen werden verdeeld en we zouden als een stel kleine kinderen snel naar de bedden rennen om er een te kiezen.

Vlak nadat de spullen op de juiste plek lagen (voor zover mogelijk) werden we in groepjes verdeeld. Deze verdeling was al in Tilburg gemaakt, dus werd dit ook de klas waarin je het komend jaar les zou krijgen.

Model van Belbin
Voordat de groepen bekend werden, moest je jezelf identificeren met personen die gelinkt waren aan de rollen van het model van Belbin.

Spinnenweb
Toen de rollen bekend waren en de groepjes verdeeld, stond de eerste opdracht te wachten. Het spinnenweb. Een groot web gemaakt van touwen, gespannen tussen twee bomen. De opdracht? Zo snel mogelijk door het web gaan (niet erover/ eronder door), iedereen, ieder gat mag maar één keer gebruikt worden en het touw mag niet geraakt worden. Tegen alle verwachtingen in (nieuwe groep, paar bekenden, andere rollen etc.) ging het allemaal heel vlot en soepel.
De volgende opdracht was identiek, alleen mochten we deze keer niet praten, geen enkel woord. Gek genoeg, ging het deze zelfs nog sneller.

Mijnenveld
De volgende opdracht was een veld, met enkele kratjes, 3 grote latten en wat touw. De bedoeling was om allemaal (11) aan de overkant te komen, zonder de grond naast de kratten te raken met eender wat. Dit bleek moeilijker dan gedacht en al doende leerde we. Het heeft een hele tijd geduurd voordat we de truc doorhadden.

Oog van de naald
Bij deze opdracht was het een kwestie van enorm goed improviseren en ook leren door te doen. Een gat van ca. 1,5m x 1,5m boven de grond was gespannen met touw. Hier moesten alle spullen plus de elf mensen doorheen, weer zonder het touw te raken. Ook hier werd het gewoon doen en dan zien we wel hoever we komen..

Dinsdag: 6 september 2016
Businessgame. Teams met ieder een bepaald budget (..). targets opstellen, taakverdeling maken en contracten afsluiten.

Woensdag: 7 september 2016
Woensdag begonnen we weer met enkele teambuildingactiviteiten. De eerste opdracht was een vierkant maken met touw, waaraan kleine touwtjes vastzaten die je moest vastpakken. Verder mocht niets aan raken. Bijkomende moeilijkheid was dat dit geblinddoekt moest gebeuren. Zoals u al raadt, ging dit niet meteen goed. Na lang overleggen en relatief onduidelijke instructies, kwamen we redelijk in de buurt van een gelijkzijdige vierkant. Echter de techniek die er vereist was om het goed te doen, was een techniek die wij nog niet heel misschien hadden kunnen bedenken. Uiteindelijk dus nog een knappe prestatie.
De laatste opdracht voordat we op bivak gingen, was een balancerende plank waarop we iedereen van kant moesten laten verwisselen. De plank mocht echter niet eens de grond raken en iedereen moest minimaal één keer zijn overgestoken. Nadat we de techniek van “planksturen” onder de knie hadden, ging het redelijk vanzelf. We stonden alle elf als echte Avatars de balans te houden. Deze opdracht liet mij inzien, dat wij als groep, binnen twee dagen toch al veel gegroeid waren.

Bivak
Voordat we op bivak vertrokken mochten twee mensen uit het team  “basisbenodigdheden” selecteren en uitkiezen om mee te nemen. Als echte survivors moesten we met een backpack vol met extra kledij, slaapmatjes, slaapzakken, schoenen, verzorgingsspullen en meer reizen. Hierbij moesten we de basisbenodigdheden nog verdelen en meesleuren. Denk hierbij aan drinken, mix voor brood, touw, vuur, aanmaakblokjes eventueel eten. Het mocht dus allemaal niet te zwaar zijn, maar toch ook weer niet te weinig. Nadat een teamgenoot en ik hierin een overwogen beslissing hadden gemaakt (we hadden natuurlijk veel te veel meegenomen) werden de tassen ingepakt en waren we klaar voor vertrek.

Eerste op het programma? Mountainbiken naar de plaats van het abseilen. Het zou een rit worden van ongeveer 2 uur, waarbij we zelf kaart moesten lezen. (die overigens heel duidelijk was, niet uit twee delen bestond en geen extra moeilijkheidsgraad bevatte in verband met hoogtelijnen). Nu had ik het geluk om de kaart te lezen en dus voorop te fietsen (met mijn mega conditie). Tot 10 minuten voordat we bij de bestemming zouden zijn, herhaal “zouden” zijn, kwamen we erachter dat we wellicht niet goed gefietst waren (toen we eindelijk een enorme klim gehad hadden). Hierop volgde de afdaling en een hoop rondvragen (in mijn beste Frans). Nadat we dan eindelijk de bestemming bereikt hadden mochten we abseilen.

Het abseilen was voor mij niet nieuw, ik had het namelijk al ergens anders een keer eerder gedaan. Nu was de muur niet heel hoog, waardoor je al snel beneden was. Hierna mochten we klimmen. (weer) geblinddoekt moesten we klimmen, puzzels (tangrams) pakken en deze vervolgens via walkietalkies doorgeven aan deel twee van de groep. Doel was om zoveel mogelijk tangrams te voltooien binnen de tijd.

Nadat we deze gehad hadden, moesten we naar ons kamp lopen. Dit zou op een camping zijn. Omdat ik totaal geen idee meer had van tijd, vermeld ik dit dus ook niet. Nadat we vlak voor zonsondergang aankwamen lag er een aangename verrassing te wachten. Twee zeilen en wat palen. Juist! We moesten nog even een tent bouwen om onder te slapen, met zijn elven. Nu zou je denken dat het op zich niet zo een probleem zou zijn gezien de temperatuur, het koelde echter flink af, waardoor het nogal koud kon zijn ’s nachts. Nadat we na een tijdje een redelijk “steady” tent hadden staan (met niet geheel eerlijk verkregen extra palen), mochten we op (redelijk) open vuur ons eten bereiden.  Dit ging best soepel, maar was niet mama’s heerlijke nasi…

Anyway, slaaptijd was aangebroken. Iedereen was kapot en wilde voor de echte kou al slapen. (heerlijk hè? In een te krappe tent met z’n elven op elkaar gepropt liggen genieten van het buitenleven, imagine!)

Donderdag: 8 september 2016
Toen het dan toch eindelijk donderdagmorgen was moesten we de tent opruimen en het gemaakte brood (dat ’s nachts in onze slaapzakken heeft gerezen in vuilniszakken) op stokjes boven het vuur laten garen. Lekker ontbijtje! Vers stokjesbrood met was suikersticks en boterkuipjes. Omdat we even moesten wachten nadat we allemaal klaar waren voor vertrek, totdat het busje ons kwam ophalen. Hadden we even de tijd om een balletje hoog te houden. Zelfs onze docent kon er wat van!

Toen we eenmaal opgehaald waren en weer gedropt aan de Ourthe. De volgende activiteit was kanoën. In tweetallen ging je de kano in. Het begin was nog leuk, lekker wat peddelen en elkaar een beetje nat spetteren als kleine kinderen. Maar naarmate we verder kwam, hoe frustrerender het werd. We voeren zeg maar parallel met een andere kano, wij bleven echter iedere keer vasthangen aan de stenen, terwijl onze buren lekker door konden varen. Nadat we eindelijk een stuk bij gepeddeld waren (omdat iedereen gestopt was en op ons wachtten) was het weer precies hetzelfde liedje.

Eenmaal aangekomen op plaats van bestemming, was ik blij dat ik alles extra bij me had. Ik kon helemaal droog verder. Na vijf minuutjes lopen kwamen we aan bij de trapeze. En paal van ongeveer tien meter hoog, met een plateau van doorsnee van ongeveer anderhalf voetlengte (maat 43). Opdracht? Paal omhoogklimmen via uitsteeksels, op het plateau gaan staan met twee voeten, omdraaien en  vervolgens springen naar de trapeze en hem vastpakken. Klinkt heel makkelijk en ik dacht ook, doe ik wel even. Het klimmen ging vanzelf, alleen die vervloekte tweede voet op dat plateau krijgen was al een opdracht op zich. Vervolgens het draaien op die paal, als een trillend rietje ging nog wel. Alleen die paal bewoog. Heen en weer. Dit maakte het springen niet makkelijker. Ik sprong en voor die ene milliseconde vloog ik, wat een heerlijk gevoel was en vervolgens pakte ik de trapeze. Uit onze klas waren er maar twee die hem gepakt hadden. Best een mooie prestatie dus.

Vervolgens zijn we met de mountainbike (ja ik had ondertussen al megablaren op mijn kont..) gefietst naar het bomenparcour. Lekker de hoogte in. Deze zijn we met zijn allen snel doorlopen en we waren ook snel klaar. Hierna zijn we met een busje ergens gedropt, waarna we vervolgens terug moesten lopen naar een onbekende bestemming. Alleen de begeleiding wist waar we naartoe liepen. Onderweg groeiden al wat vermoedens. We zouden terugwandelen naar de heerlijke chaletjes. Lekker slapen op een bed was het mooiste vooruitzicht. Totdat we bij aankomst een heleboel eten op tafel zagen staan. Chips, AA, koekjes, snoep en later nog twee schalen bitterballen. Ja die smaakten goed. Nadat de eersten klaar waren met douchen, kregen we te horen dat we zouden barbecueën. Dit klonk bij iedereen als muziek in de oren.

Je zou zeggen dat er veel mensen, zoals de voorafgaande avonden, zouden blijven zitten om nog een biertje te drinken. Dit viel echter flink tegen, iedereen was kapot en zocht geleidelijk aan zijn of haar bedje op.

Vrijdag: 9 september 2016
Vrijdag na het ontbijt kregen we de planning te horen voor de dag. Die bestond uit het inpakken en opruimen van de huisjes, een eindevaluatie met feedback vanuit de groep waarin je gewerkt hebt en vervolgens terugreizen met de bus.
Over het algemeen verliep het opruimen en inpakken redelijk vlot. De feedbacksessie duurde iets langer, omdat we er als groep serieus naar keken en het ook serieus behandelden.

Achteraf gezien, was Outdoration zeker een leuke, uitdagende en zeker educatieve uitstap die mij persoonlijk wel verder geholpen heeft in mijn ontwikkeling.